Indonesisch openbaar vervoer

Hallo allemaal,

Typend aan dit verslag worden de Indonesische moslims opgeroepen tot het gebed en genieten wij van onze laatste dropjes uit Nederland.
Tot nu toe zijn we nog niet ziek geweest en willen we dit graag zo houden. Hoogstens voelen we ons wat slap door de warmte. We zijn daarom erg blij als het regent want dat geeft weer wat verkoeling voor een korte tijd.
De afgelopen week hebben we weer genoeg meegemaakt..

03-02 Shuttlebus naar Yogyakarta:
Deze shuttlebus is niet onze eerste keus maar aangezien het lastig is om bij het treinstation te komen en een kaartje op diezelfde dag te regelen hebben we gekozen voor de shuttlebus. Dit is een taxibusje die ons van Probolinggo naar Yogyakarta brengt. Binnen 5 minuten was ons duidelijk dat we een assertieve chauffeur hebben. Als de chauffeur niet normaal rechts in kan halen, dan haalt hij gewoon via links in. Ook als dat betekent dat hij door de berm moet rijden. Hij haalt zelfs inhalende auto's in. Als de inhaalpoging dan toch niet gaat zoals verwacht snijdt ie gewoon weer een andere auto af om op de juiste rijstrook te gaan rijden. Dat allemaal op een weg met maar een rijstrook voor dezelfde richting. Zelfs andere indonesiers vonden hem erg vervelend en werd er flink naar hem getoeterd. Dit ging door totdat we een lekke band gekregen. Niet echt verrassend met zijn rijstijl. Eerst heeft de chauffeur een reservewiel erop gezet. Vervolgens gaan we op zoek naar een winkel met het juiste merk banden. Tevens moest de chauffeur geld lenen om de band te kunnen betalen. Dit gedoe kostte extra tijd waardoor onze chauffeur gestressd raakte en in de bus begon te roken. Eenmaal weer een goede band op de auto en de andere band opgepompt hoeft hij niet meer te roken en gaat hij vrolijk verder met zijn assertieve rijstijl. De rit naar Yogyakarta heeft uiteindelijk 12 uur (ook met vrijwel constant file) geduurd dan de oorspronkelijke 6-8 uur.

04-02 Yogyakarta:
Vanochtend een gezellige homestay gevonden waar we de komende drie nachten verblijven. Het hotel waar we gisteravond aankwamen was ongezellig, vies en reden genoeg dus om snel weg te gaan.
Onze homestay ligt in een smal straatje met ontzettend veel kleine huisjes, homestays en eettentjes. Vrijwel ieder huisje heeft meerdere vogelkooitjes voor een huis hangen met leuke vogeltjes erin.
In de middag gaan we naar het treinstation om een ticket naar Jakarta te regelen. We komen in een grote wachtruimte waar we een nummertje  trekken om te worden geholpen. Heel normaal in Nederland maar hier in Indonesie komt dat toch erg vreemd over. Ondertussen proberen we zelf het treinsysteem duidelijk te krijgen. We worden door verschillende mensen aangesproken of zij ons kunnen helpen. Erg leuk dat we ook een andere kant van Indonesie leren kennen.
Nadat we ons treinticket hebben bemachtigd starten we de wandeling in Yogyakarta. Een kenmerk van deze stad is dat alle museums en bezienswaardig vandaag dicht zijn of verplaatst. In plaats daarvan worden er dure batik-exposities aangeboden. Niet interessant en alleen maar misleidend. Zoals we al eerder hebben geleerd moeten we gewoon ons oorspronkelijke plan volgen en wat blijkt, de bezienswaardigheden zijn gewoon open. Doordat we steeds de verkeerde kant op werden gestuurd zien we we een heel mooi stukje van Yogyakarta.
Ze hebben hier nog een mooi paleis waar vroeger de sultan woonde. Dit paleis is omringd door een muur. Binnen deze muur is een dorp gebouwd waarin mensen woonden die vroeger voor de sultan werkten.

05-02 Met de public bus naar Borobodur (boedhistische tempel):
Op zoek naar de bus lopen we een paar kilometer om en aan 5 verschillende mensen te hebben gevraagd helpt de zesde man ons met de bus. Er is geen bushalte (deze waren we dus wel aan het zoeken). De bus stopt alleen als het verkeerslicht op rood staat of als wij de bus aanhouden. We stappen de bus in die niet gemaakt is voor europese mensen met lange benen. Na een half uur moeten we op het busstation overstappen op een andere bus. Daar vragen ze een veel te hoge prijs. Ik vraag daarom aan een vrouw die al de bus zit wat de normale prijs is, dat is de helft van wat ze vragen.
Aangekomen in Borobodur is het ontzettend warm. De tempel is wel echt de moeite waard. Dit is de bekende tempel die je op de foto's in de vakantiegidsen kan vinden.
Eenmaal weer terug bij de bus krijgen we opnieuw discussie over de prijs. Nu we de juiste prijs weten gaan we ook niks meer betalen.
De Indonesiër vond 't grappig om ons voor de gek te houden en gaf ook toe dat het toeristische prijzen zijn.

Kleren wassen:
Dat moet natuurlijk ook gebeuren. Op verschillende plaatsen kun je je kleren laten wassen. Ze hebben zelfs een wasmachine. Dus bedacht ik me dat het wel goed zou komen. Oke, onze kleren zijn gewassen maar dat ze schoon zijn, nou, niet echt. Nu kun je natuurlijk denken, dat je dit wel kon verwachten. Maar ja, een wasmachine in Indonesie had ik ook niet verwacht. Waarschijnlijk hebben ze onze kleren met een kort programma en koud water gewassen.

Trein naar Jakarta; 9 uur

08-02 Jakarta:
Jakarta is de hoofdstad van Indonesië met wel 9 miljoen inwoners. We verbljven in hostel "Bloem steen". De eerste dag nemen we de (volle) bovengrondse metro naar de stadsdeel Kota, het oude Batavia stad van de VOC. Daar staan wat Nederlandse gebouwen/museums en een leuk pleintje. Op dit pleintje zijn veel Indonesische schoolkinderen (jongens en meisjes) aan het fietsen op tandems. De schoolmeisjes hebben allemaal hoofddoekjes om. Een erg leuk/mooi gezicht. Daar heb ik natuurlijk wel wat foto's van gemaakt. Toen ik eventjes alleen in een museum rondliep werd ik (Sandra) meteen bestormd door studenten om een foto met mij te maken. De jongens voelde zich een beetje opgelaten toen Jeroen binnenkwam. Door andere studenten zijn we geinterviewd voor hun schoolopdracht. 
We lopen door naar de haven waar we voorbij een oude Nederlandse ophaalbrug komen. Vanaf de markt lopen we wat straatjes in waar we in een soort van krottenwijk belanden. Overal ligt vuilnis op straat, de huisje zijn klein en smal, het looppad is vol met gaten en het is overbevolkt met mensen en kinderen. Als we wat beter kijken zien we dat de huizen van steen zijn en er dus toch wel goed uitzien. We zien zelfs een huisje waar verschillende computers staan waarop kinderen computerspelletjes kunnen doen. De (Batavia) wijk Kota is toch vergane glorie. Veel gebouwen staan in verval.
Tweede dag hebben we andere delen van de stad bezichtigd.

Vandaag vliegen we van Jakarta naar Padang op Sumatra, met Sriwijaya air. Dit is niet te doen met de bus omdat de wegen te slecht zijn.

groetjes van Jeroen en Sandra te Soekarno-Hatta airport